In dit project is Wietse objecten en herinneringen uit zijn kindertijd gaan verzamelen en is hij deze nostalgische herinneringen gaan visualiseren vanuit het perspectief hoe hij er als kind naar keek. De kinderlijke verbeelding zit vol verwondering en ontdekkingen in de kleinste dingen van het leven. Zo voelde een Nintendo DS in die tijd als een grootse nieuwe wereld waar eindeloos veel nieuwe dingen in te ontdekken zijn, maakte zijn voetbalschoenen hem een echte prof en liet zijn favoriete kinder-cd in de auto hem denken dat hij begon aan een wereldreis richting Frankrijk.

Als kind is je wereld klein en alles wat op je pad komt is nieuw, waardoor je wereld groots aan voelt. Terwijl we in werkelijkheid onze vreugde en waardering juist vonden in het alledaagse, het eenvoudige en het kleine. Maar als volwassene in de hedendaagse wereld merk hij dat dit gevoel afneemt. Zo klein als ons wereldje als kind was, zo groot is die in deze tijd. We raken steeds meer gefocust op de grote en ‘belangrijkere’ zorgen van het leven, waardoor we het grootsheidsgevoel dat we als kinderen hadden ten opzichte van de kleine wonderen van het leven verliezen.

Door zijn nostalgische herinneringen op te zoeken, digitaal te visualiseren vanuit zijn kinderlijke verbeelding en vervolgens weer fysiek te maken, probeert Wietse dat grootheidsgevoel dat hij als kind had in de kleine dingen weer terug te vinden en tastbaar te maken. Zo komt hij met dit project dichter bij dat destijds zorgeloze bestaan en brengt hij zijn kinderlijke verwondering weer tot leven.